تعیین رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه با سبک های هویت در دانش آموزان

مقدمه: در صورتی که شکل گیری هویت را در نوجوانان هدایت کنیم، می توانیم حل بحران این دوره را در نوجوان تسهیل کرده و او را در مواجهه با تعارضات هویتی حمایت کنیم. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های هویت نوجوانان شهر سنندج در سال 1390 است. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی است. جهت بررسی تعداد 160 نفر از دانش آموزان پایه سوم دبیرستان شهر سنندج به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (emss) و سبک های هویت برزونسکی (isi) پاسخ دادند. داده های بدست آمده از طریق روش همبستگی و رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های هویت رابطه معنادار وجود دارد. همچنین یافته های رگرسیون چند متغیری بیانگر این نکته هستند که حوزه های گوش به زنگی بیش از حد و دیگر جهت مندی بیشترین توان پیش بینی سبک های هویت را دارند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق با حمایت از نظریه طرحواره های ناسازگار اولیه نشان می دهد این طرحواره ها می توانند پیش بینی کننده مهمی برای سبک شکل گیری هویت نوجوانان باشد. با توجه به یافته های این پژوهش مداخله های مبتنی بر طرحواره ها می تواند روش مفیدی جهت هدایت شکل گیری سبک هویت و حل بحران نوجوانی باشد.